Hanna is haar laatste pepermuntje kwijt. Ze vraagt haar grootvader waar het gebleven is. Opa, die hoogstwaarschijnlijk het pepermuntje heeft opgesmuld, verzint ter plekke het bestaan van de Foetsie-eilanden. Daarheen gaan alle dingen die verdwijnen, beweert hij. Hanna wil onmiddellijk naar die eilanden reizen, want ze wil niets liever dan haar pepermuntje terug. Opa reist met haar door de woonkamer, van de koekoeksklok naar het theeservies, en van het peper- en zoutstelletje naar de goudvis in zijn kom. Maar niemand kan hen de weg naar de Foetsie-eilanden wijzen. Misschien wil het pepermuntje helemaal niet gevonden worden? Opa heeft niet alleen een rijke fantasie, maar ook een goed hart, want in een poging om het goed te maken, offert hij uiteindelijk zijn hele rolletje drop op.
In dit bijzonder vormgegeven prentenboek laat de jonge illustrator Jort van der Jagt zien wat hij in zijn mars heeft. Hij maakt gebruik van zowel traditionele als digitale technieken, waarbij de nadruk li…
Lees verder
Hanna is haar laatste pepermuntje kwijt. Ze vraagt haar grootvader waar het gebleven is. Opa, die hoogstwaarschijnlijk het pepermuntje heeft opgesmuld, verzint ter plekke het bestaan van de Foetsie-eilanden. Daarheen gaan alle dingen die verdwijnen, beweert hij. Hanna wil onmiddellijk naar die eilanden reizen, want ze wil niets liever dan haar pepermuntje terug. Opa reist met haar door de woonkamer, van de koekoeksklok naar het theeservies, en van het peper- en zoutstelletje naar de goudvis in zijn kom. Maar niemand kan hen de weg naar de Foetsie-eilanden wijzen. Misschien wil het pepermuntje helemaal niet gevonden worden? Opa heeft niet alleen een rijke fantasie, maar ook een goed hart, want in een poging om het goed te maken, offert hij uiteindelijk zijn hele rolletje drop op.
In dit bijzonder vormgegeven prentenboek laat de jonge illustrator Jort van der Jagt zien wat hij in zijn mars heeft. Hij maakt gebruik van zowel traditionele als digitale technieken, waarbij de nadruk ligt op collage en textuur. De illustraties zijn een aanvulling op de tekst, waarbij de zetel de naam S.S. Huiskamer krijgt en de klok fanatiek op vijf voor een blijft staan. Soms is de tekening paginagroot, af en toe beslaat ze een dubbele pagina. De tekst heeft consequent een effen achtergrond, wat de leesbaarheid bevordert. De tekst van Lisa Boersen, die we kennen van Jani Kekke en de blauwe dagdromer, is wat rommelig, met een iets te vurige afwisseling van dialogen. Maar het verhaal is sprankelend, vermakelijk en fantasierijk. De ontmoetingen met meubilair, servies en ander fraais leiden jammer genoeg niet tot een bijzondere apotheose. Een dergelijk verhaal had nochtans een knallend slot verdiend. Niettemin nodigt dit prentenboek jong en oud uit verder te kijken dan de eigen kleine wereld en toont het dat met een streepje fantasie alles mogelijk is. [Joke Guns]
Verberg tekst