Jonas Boets (geb. 1981) is jong en ambitieus. Hij leest graag jeugdboeken van Thea Beckman en zijn grote voorbeeld, Anthony Horowitz. In 2003 publiceerde hij zijn eerste boek over Sam Smith, een spionageverhaal, beïnvloed door o.a. James Bond en 'Mission Impossible'. Zelf zegt hij: "Sam Smith is niet zomaar een reeks. Het is mijn eigen wereldje dat ik heb gecreëerd." Sam Smith en het duivelskruid is het derde boek in de reeks.

Sam is een van de jonge leerlingen van een spionnenschool. Deze school traint jongens en meisjes in het geheim, zonder medeweten van hun ouders en de buitenwereld. Het spreekt voor zich dat de school af te rekenen heeft met een aantal vijanden en tegenstanders, maar al deze intriges blijken niet meer dan een goede praktijkoefening voor de jonge spionnen in spé. Het ziet er in het derde jaar van Sam niet goed uit voor de leraren van de school. Zij worden één voor één vergiftigd met duivelskruid, een goedje dat dodelijk is als een tegengif niet tijdig toegediend wordt. Omdat Sam meneer Autumn, het eerste slachtoffer, ontdekte, wordt hij bij het onderzoek betrokken. Terwijl het aantal vergiftigde leraren toeneemt, komen er meer verdachten op Sams lijst: twee ontsnapte gangsters die een rekening te vereffenen hebben met de school, klasgenoot Richard en zelfs zijn beste vriendin Daphné. Natuurlijk komt de dader toch nog uit onverwachte hoek. Voor Sam dan toch, want een aandachtige lezer heeft dit mysterie al lang opgelost... Een beetje een teleurstellend einde door deze voorspelbaarheid, maar toch een boek dat de jonge lezer wel zal waarderen. Heel jammer dat de gelijkenissen met J.K. Rowlings Harry Potter zo ver zijn doorgedreven. De hele opzet, de vindingrijke ideeën, zelfs de schrijfstijl van Rowling worden door Boets eenvoudigweg gekopieerd. Wat iemand anders als verdienstelijk gelijkend benoemt, zou ik eerder een matige poging tot imitatie noemen. [Evelyne Rogge] Verberg tekst

Sam Smith zit in het derde jaar van de Britse spionnenschool. Toevallig komt hij de kamer van directeur Autumn binnen als deze is vergiftigd. Hij is in coma en er moet een tegengif gevonden worden om hem te redden. Even later wordt er ook op mevrouw August, een van de leerkrachten, een aanslag gepleegd en weer is Sam in de buurt. Hij wordt verdacht door de twee geheim agenten die de zaak onderzoeken. Deze twee figuren richten meer kwaad aan door hun kille en logische benadering van de zaak. Vergeleken met de boeken van Anthony Horowitz is dit een vrij slap aftreksel van diens komische spionageboeken. Sfeertekening ontbreekt en de karakters zijn vlak en zonder individuele trekjes. Het verhaal leeft dus niet en moet het van de ‘leukigheid’ hebben: alle docenten zijn bijvoorbeeld naar de maanden vernoemd. Spanning is nauwelijks aanwezig en de spionnenschool krijgt geen moment het realiteitsgehalte van de tovenaarsschool van Harry Potter. Vanaf ca. 11 jaar. Het omslag heeft een volwassen uitstraling. Verberg tekst

Sam Smith zit in z’n derde jaar spionnenschool. Wanneer hij als eerste het levenloze lichaam ontdekt van de president-directeur- generaal Autumn wordt hij meteen verdacht van moord. Al snel blijkt echter dat Autumn niet dood is maar dat hij door vergiftiging in een diepe coma is beland. Wanneer er niet tijdig een tegengif wordt toegediend zal hij sterven. Het probleem is echter dat er nog geen tegengif ontwikkeld is. Sam, die vastbesloten is de dader te vatten, stuit op meer vragen dan hij kan oplossen. Gelukkig krijgt hij hulp van BBJ, een ietwat bizarre, maar bijzonder pientere eerstejaars. Wanneer de ene leerkracht na de andere bezwijkt gaat Sam over tot actie. Hij sluit niemand uit als mogelijke dader; zelfs Daphne, zijn beste vriendin, wordt door hem verdacht. Beetje bij beetje vallen de puzzelstukjes in elkaar. Zo kan Sam, met de hulp van twee medestanders, uiteindelijk de dader vatten. In vergelijking met de eerste roman in de reeks 'Sam Smith', zit dit verhaal beter en logischer in elkaar. De spanning wordt geleidelijk opgebouwd en kent hier en daar echte hoogtepunten. Opvallend is ook dat de auteur, veel meer dan in 'Sam Smith', aandacht heeft voor het decor waarin de personages vertoeven. Daardoor wint het verhaal aan sfeer en aan geloofwaardigheid. De hoofdrolspelers worden keurig getypeerd en zijn herkenbaar voor de jonge lezer. Ondanks het feit dat je het boek, mede door zijn hoog James-Bondgehalte, bezwaarlijk origineel kan noemen, blijft het toch boeien tot de laatse bladzijde. Van Jonas Boets verscheen verder nog: 'Sam Smith en de diamant van Don Carlos'.

Verberg tekst