Caspers nieuwe leraar, meester Boternoot, beweert dat iedereen in zijn klas een superheld is. Caspers fantasie slaat hierdoor compleet op hol en hij noemt zichzelf voortaan Cartoon Kid. Dat is niet toevallig, want hij is altijd aan het tekenen of krabbelen. Wanneer de meester vraagt om iets oud én dierbaar mee naar school te brengen, heeft Casper een briljant idee. Hij wil zijn grootmoeder van 89 meenemen. Er is echter een probleem; zijn oma moet naar de dokter. Hij vindt er dus niets beter op dan zijn beste vriend Flip te verkleden in een oudje. Dit meesterplan kan niet mislukken!
In een tweede verhaal probeert Casper de meester te koppelen aan de moeder van Flip. Via een list weet hij de meester naar haar huis te lokken. Groot is echter de verbazing wanneer blijkt dat hij al een vrouw en kind heeft.
In het derde verhaal is meester Boternoot ziek. Daarom komt juffrouw Homp hem vervangen. Zij heeft het niet zo begrepen op de kinderen in Caspers klas. Al snel komen ze tot het besef dat ze haar zo snel mogelijk moeten buitenwerken. Juffrouw Homp blijkt zich echter niet zo gemakkelijk gewonnen te geven. Dat wordt dus een hele klus voor de klas vol ‘superhelden’.
Dit boek is een mengeling geworden van een strip, cartoons en een (sobere) verhaallijn. Het is daardoor zeer moeilijk om het onder de juiste noemer te catalogeren. Het leunt echter nog het meeste aan bij de graphic novel. Een groot nadeel van dit opzet is dat de bladspiegel vreselijk druk oogt. Casper blijkt immers een fantastische tekenaar te zijn, wat hij ook uitvoerig toont op de bladzijden. Veel kinderen zullen hierdoor moeite hebben om de draad van het verhaal niet kwijt te geraken. Er wordt immers voortdurend afgewisseld tussen tekst, tekeningen en strips. Soms zijn de tekeningen bij het verhaal toegevoegd als extra grapje, maar op andere momenten vormen ze een noodzakelijke aanvulling op het verhaal. Het is ook niet altijd duidelijk op welk moment je het best overschakelt naar de tekeningen. Vooral wanneer de tekst doorloopt op de volgende bladzijde en de tekening helemaal onderaan het blad staat gedrukt. Bovendien bevat de bladspiegel veel overbodige elementen als handgetekende krabbeltjes, lijnen of sterretjes. De stijl die verder gehanteerd wordt, doet erg denken aan de wat oudere afleveringen van superhelden op tv. Heel veel klanknabootsingen werden in vette letters op de bladspiegel gedrukt, zoals ‘aaarrrgh!’, ‘tsssssssk!’, ‘woesj!’en ‘kloenk!’.
Door de afwisseling, de opsplitsing in drie korte verhalen en het gebruik van grote lettertypes leest Een meesterplan als een trein. De vrolijkheid, die zo kenmerkend is voor dit boek, spat ervan af. Een fel kleurgebruik voor de kaft en de humoristische tekeningen zijn hierbij belangrijke troeven. De illustraties verleiden ook meteen om het boek te lezen of op zijn minst in te kijken. Opvallend is dat dit genre aan een enorme opmars bezig is. Het fenomeen waarbij striptekenaars verhalen gaan schrijven en uittekenen, zit al langer in de lift. Denk maar aan de boeken van Het leven van een loser. Hier wordt quasi hetzelfde principe toegepast.
Dit is een vrolijk en vlot geschreven verhaal over vriendschap, absurde gebeurtenissen en een positieve blik op het leven. Ideaal voor wie houdt van ongedwongen en pretentieloos leesplezier.
[Kristof Sas] Verberg tekst

Casper (Cartoon Kid, ik-figuur) en zijn beste vriend Flip (Flapvoet) beleven samen en met hun klasgenoten drie superheldenavonturen, waarin zij het opnemen tegen Monster Molman met zijn vernietigingsplannen en de nachtmerrieachtige invaljuffrouw Homp. Daartussendoor krijgt Casper het briljante idee om meester Boternoot aan Flips gescheiden moeder te koppelen, maar dat valt bij Flip niet in goede aarde. Lekker uitgelaten en vrolijk boek vol komische, levendige situaties en fantasierijke wendingen die elkaar in een razend tempo opvolgen. De talrijke cartoonachtige zwart-wittekeningen – met tekstballonnen – en de slotscènes in stripvorm spelen samen met de uitbundige typografische accentueringen een even belangrijke rol als de tekst. (Casper heeft zijn bijnaam niet voor niets!) Het taalgebruik is beeldend, doorspekt met pittige dialogen, opmerkingen van de ik-figuur, kreten en dolle uitlatingen, kortom een dynamische werveling, waar kinderen van zullen genieten. De lay-out van de tekst blijft desondanks rustig, met een ruime interlinie. Goede vertaling. Eerder verscheen in de reeks Super Kid 'Lach je suf met Super Kid' (2011)*. Vanaf ca. 8 jaar. Verberg tekst

Het boek bestaat uit drie grappige verhalen.
Verhaal 1: Casper Cartoon Kid moet als huistaak iets 'ouds en dierbaars' meebrengen naar school. Hij besluit omi Ros, zijn overgrootmoeder, uit het bejaardentehuis mee te nemen. Maar aangezien de dokter net bij haar op visite komt, gaat dit niet door. Casper heeft een plan en samen met zijn vrienden, Lena Lanterfant en Flip Flapvoet, werken ze het uit. Flip speelt omi en zo rijden ze met de rolwagen naar school. Tijdens de speeltijd loopt het fout ... Daar staat mama met omi, de dokter had afgezegd!
Verhaal 2: Een verhaal waarin Casper de mama van zijn vriend Flip wil koppelen aan meester Boternoot. Maar ook dit loopt faliekant af.
Verhaal 3: Hier wordt de zieke meester Boternoot vervangen door juffrouw Homp ...
Casper heeft altijd goede bedoelingen en slimme plannetjes. Meestal lopen ze fout af, maar dat maakt het geheel net zo hilarisch. Weinig tekst op een pagina, een groot lettertype, cartooneske tekeningen in de tekst zelf die integraal deel uitmaken van het verhaal, soms zelfs in stripvorm: dit boek is gesneden koek voor niet zo gretige lezers. De baldadige humor zal het ook wel goed doen.
Verberg tekst