Sprotje is lid van de Wilde Kippenclub, een club van vijf meiden uit dezelfde klas, die iets met kippen hebben. Omdat de oma van plan is haar kippen te laten slachten, slaat Sprotje alarm. Er moet een plan bedacht worden om de kippen te redden. De Wilde Kippen vatten het idee op om oma's kippen te ontvoeren, maar daarvoor hebben ze hulp nodig, en die zoeken ze bij een clubje van vier jongens uit hun klas, de Pygmeeën. Het reddingsplan slaagt en de kippen krijgen een veilig onderdak in een schuurtje dat bij de caravan staat die de Wilde Kippen als clubhuis gebruiken. Rond deze kern van het verhaal ontwikkelen zich tal van grotere en kleinere drama's. Zo is er de boomhut van de jongens, met veel zorg opgebouwd en voor een van hen, Willem, bijna zijn tweede thuis. Het bos waarin die staat wordt omgekapt en de Pygmeeën moeten hun dierbare hut afbreken. Voor Willem is dat meer dan hij kan verdragen. Hij is de plek kwijt waar hij zich kan terugtrekken van zijn zeer geweldadige vader en hij loopt weg. Spoedig blijkt dat hij zijn toevlucht heeft gezocht in de caravan van de meidenclub, en zo komen de twee clubjes wel dichter tot elkaar. Maar uiteindelijk moet ook hun klassenlerares eraan te pas komen om dat probleem tot een aanvaardbaar einde te brengen. Ook bij de meisjes zijn er gebeurtenissen die een schaduw op hun leven werpen. Sprotje heeft niet alleen te maken met een oma die haar voor allerlei klusjes inschakelt, ze ziet ook met lede ogen aan hoe de relaties van haar moeder steeds weer op een fiasco uitdraaien, zodat die zelfs aan emigreren denkt, een schrikbeeld voor Sprotje. Dan is er Kim, die nog steeds niet over de scheiding van haar ouders heen is. Melanie gaat met haar familie verhuizen naar een kleiner huis omdat haar vader al geruime tijd zonder werk zit. En natuurlijk zijn er de puberperikelen over kleding, puistjes en jongens. Want hoezeer de Wilde Kippen en de Pygmeeën in veel gevallen ook tegenover elkaar staan, de jongens en meisjes weten elkaar in kritieke ogenblikken wel te vinden en te helpen. Cornelia Funke gebruikt de gebeurtenis met de kippen om er een warm verhaal over vriendschap en prille verliefdheid omheen te bouwen. Het verhaal wordt doorspekt met volwassenen in uiteenlopende maten en soorten ? mooi beschreven is de rol van mevrouw Rooze, de klassenlerares ?, en allerlei venijnige en soms kinderachtige plagerijen, maar vooral met geloofwaardige mensen.

De wilde kippenclub mag dan een meisjesclub zijn, daarmee is het boek allerminst een giechelboek geworden. Geen valse sentimenten, geen stoerdoenerij, geen onwaarschijnlijke avonturen, maar een verhaal waarvan de lezer zich kan voorstellen dat hij of zij er een rol in speelt. [Herman Kakebeeke] Verberg tekst

Alweer het derde (zelfstandig te lezen) deel over de Wilde Kippenclub*, opgericht door Sprotje (Charlotte) en inmiddels bestaande uit vijf meiden. De serie kent in het Duits al meer delen en is daar populair met merchandising en een film. Ook in het Nederlands heeft de serie een leuke website (www.wildekippenclub.nl) met een forum, gadgets en tips om een club op te richten. Sprotje geeft groot vossenalarm af, wat een zaak betekent van leven of dood: oma wil haar vijftien kippen slachten. De club kan niet anders dan oma's kippen in veiligheid brengen, waarvoor ze dan wel de hulp moeten vragen van de Pygmeeën, een jongensclub met vier leden. Het boek leest vlot als een meidenverhaal, maar heeft meer diepgang door de moeizame relatie van Sprotje met haar oma, haar instabiele situatie thuis en haar vriendinnen met ook elk hun eigen problemen. Bovendien wordt er verder ingegaan op de mishandeling van een van de jongens door zijn vader, wat in het eerste deel werd aangestipt. Gedetailleerde, priegelige pentekeningetjes onderaan de tekst. De tekeningen boven elk nieuw hoofdstuk geven aan wat er in het komende hoofdstuk gebeurt. Met blauw omslag waarop de vijf meiden staan afgebeeld. Heerlijk lezen vanaf 10 jaar. Verberg tekst

De Wilde Kippen Club staat op stelten, want Sprotje heef vossenalarm geslagen en dat gebeurt alleen als het een zaak van leven of dood betreft. Sprotjes oma wil haar kippen laten slachten, alle vijftien, omdat het winter wordt. En hoewel het af en toe rommelt in hun meidenclubje, schieten Melanie, Roos, Kim en Lisa te hulp. Ze plannen een nachtelijke ontvoering en moeten daarvoor zelfs de hulp inroepen van hun aartsvijanden, de Pygmeeën. Naast het spannende kidnapverhaal, zijn er een aantal nevenverhalen die mooi in het geheel integreren, zoals de Kippen die op zoek gaan naar een nieuw clubhuis, de jongens die door uitbreiding van het schrootverwerkingsbedrijf het hunne kwijtgeraken, de moeilijke relatie tussen Sprotje en haar oma, Willem die van huis wegloopt, enzovoort. De meisjes verschillen allemaal erg van elkaar en hebben zo hun eigen voorkeuren en interesses, ook voor jongens. In de loop van het verhaal zie je trouwens dat ze de strijdbijl met de jongens begraven, wanneer die hen helpen en ze zelf een schuld in te lossen hebben. Naar het einde toe merken de meisjes zelf dat ze een beetje te oud zijn geworden voor de wat kinderachtige clubrituelen en vinden ze het belangrijker samen te zijn en te genieten van hun eigen, nieuw verworven plekje. Een leuk en vlot geschreven verhaal over gezellige puberclubjes, met goede karakter- en situatieschetsen. 'Groot alarm!' is reeds het derde boek in de reeks rond de Wilde Kippen Club.

Verberg tekst