Cornelia Funke is met de meer dan veertig titels op haar naam geen onbekende in de wereld van de kinderboeken. De in Amerika wonende schrijfster van Duitse afkomst is ook bij ons behoorlijk populair. Ze kreeg al tweemaal de Zilveren Griffel (in 2004 voor De dievenbende van Scipio en in 2006 voor Hart van inkt) en ook haar reeks 'De spokenjagers' is erg populair. Met De spokenjagers en het griezelkasteel is ze aan het derde deel toe over de op 'ghostbusters' lijkende groep rond Hedwig Kummelsap.

Dit keer snellen de spokenjagers de wanhopige bewoners van kasteel Duisterberg te hulp. Meneer en mevrouw Worm worden geteisterd door verschrikkelijke verschijningen, tergend gejammer en allerlei vliegende voorwerpen. Hedwig Kummelsap, Tom Tomsky en het MES (Matig Enge Spook) Hugo zullen de oplossing brengen. Al bij hun aankomst worden ze geconfronteerd met De Bloedige Barones, de oorzaak van alle onheil. Het blijkt om een SPOMEG te gaan, een spook in mensengedaante. Ooit woonde de verschrikkelijke Jaspara van Duisterberg in dit kasteel. Ze vermoordde haar man en werd later door haar schoonzus in de slotgracht gegooid. Sindsdien teistert ze 'haar' kasteel. Het gezelschap ontdekt al gauw dat het dus om een SPOMEDUV (Spook met een duister verleden) en zelfs MOWAG (Modderwatergeest) gaat, en dat zijn de moeilijkst te bestrijden verschijningen. Met de hulp van enkele KLEIBIJSPO's (Kleine bijtende spoken) kunnen ze een eerste aanval afslaan. Ze ontdekken dat ze Jaspara enkel kunnen overwinnen en vernietigen door haar naar de plek te brengen waar ze zelf het leven liet en haar iets te laten aanraken uit haar tijd. Tom zal zich tegen zijn zin verkleden als de barones, trekt haar oude jurk aan en neemt plaats op de ophaalbrug. Hugo lokt het spook naar de brug. Tom blijft ondanks de grote dreiging koelbloedig en zo komt het spook aan haar eind.

Funke slaagt erin de spanning de hele tijd aan te houden en leidt de jonge lezer geleidelijk naar de ontknoping. Het geheel is geschreven in een zeer vlotte stijl en de vele afkortingen, hilarische scènes en grapjes van Hugo zorgen voor de komische noot. Op het einde van het verhaal voegt Funke er nog een overzichtslijst aan toe met alle afkortingen uit 'het grote spokenboek' dat onze spokenjagers gebruiken. Ook de vele leuke illustraties dragen bij tot het aantrekkelijke van het boek. De grappige en griezelige sfeer, de leuk getypeerde personages en het boeiende, meeslepende verhaal zorgen voor een ontspannende lectuur voor kinderen vanaf acht jaar, die het boek in een ruk zullen verslinden. [Kris Mattheeuws] Verberg tekst

Het echtpaar Worm op Kasteel Duisterberg doet geen oog meer dicht vanwege tergend gejammer en spookverschijningen. Ze besluiten de drie spokenjagers (Tom, Hedwig en het Matig Enge Spook (MES) Hugo) aan te schrijven, die meteen op onderzoek uitgaan. Ze krijgen al snel te maken met de bloedige barones die ze, ondanks al hun inspanningen, maar niet kunnen verslaan. Het spannende en humoristische boek is verdeeld in elf hoofdstukken. Achterin is een lijst met afkortingen uit het grote spokenboek opgenomen. Voorzien van, soms wat schreeuwerige, zwart-witillustraties die met name extra spanning en humor aan het boek toevoegen. Het komische taalgebruik van Hugo werkt soms op de lachspieren. Derde deel uit de serie 'De Spokenjagers'*. Het boek is los te lezen van de andere delen met name door de introductie van de drie hoofdpersonen vooraf. Op het paarse omslag zijn de spokenjagers te zien voor het Kasteel Duisterberg. Leuk om voor te lezen vanaf ca. 8 jaar en geschikt voor goede lezers vanaf deze leeftijd. Verberg tekst

Op kasteel Duisterberg gebeuren akelige, griezelige dingen. Meneer en mevrouw Worm, de bewoners, roepen de hulp in van de Spokenjagers: Tom Tomsky, Hedwig Kummelsap en Hugo MES (het Matig Enge Spook). De spokenjagers moeten alles uit de kast halen om het spook, dat behoort tot de Bloederige Barones, te verslaan.
De start is wat moeilijk voor achtjarigen, maar eens je in het verhaal zit, leest het zeer vlot. In het begin is het wel eventjes wennen aan het taaltje van Hugo.
De zwarte inkttekeningen brengen de lezertjes in de juiste spooksfeer!